Generalnie, objawy nie są dokładnie jasne, ale przyjmuje się, że obejmują duszności, zmęczenie, utratę masy ciała, brak apetytu, drętwienie, mrowienie, osłabienie, obrzęki i powiększenie języka. Jeśli amyloidoza dotknęła nerki, to może dojść do rozwoju zespołu nerczycowego, który charakteryzuje się poważną utratą białka w moczu oraz obrzękiem kończyn.

Diagnozowanie amyloidozy
Rozpoznanie choroby odbywa się podczas biopsji zaangażowanych w nią tkanek (np. jamy ustnej, odbytnicy, nerek, serca lub wątroby). Zabieg ten pozwala ocenić czy w tych miejscach obecne jest białko- amyloid. Mniej inwazyjną metodą w tym przypadku może być biopsja tkanki tłuszczowej pobrana z podbrzusza.

W obu przypadkach obecność amyloidu można potwierdzić dzięki dodaniu do tkanki specjalnego barwnika- czerwieni Konga.

Leczenie amyloidozy
Początkowo, leczenie opiera się na poprawieniu niewydolności narządowej oraz wszystkich innych zaburzeń, które rozwinęły się w związku z amyloidozą (np. szpiczak mnogi, zakażenie, zapalenie, itp.). Zazwyczaj amyloidozę wykrywa się w momencie, gdy doszło już do poważnych uszkodzeń dlatego wymienione przykłady stanowią priorytet w leczeniu. Amyloidoza może doprowadzić do śmierci, zwłaszcza ta, która dotknęła nerki.

Autor tekstu: mgr Klaudia W., Warszawa, 2011.
Kopiowanie i rozpowszechnianie tekstu jest zabronione.

Tagi: artykuł, choroba, choroby, diagnostyka, kości, leczenie, przebieg, skrobiawica, skrobiawica nerek, zaburzenia